Tamar Harosh (26 jaar) is werkzaam in de zorg als freelancer, met verbazing en ‘angsten hier en daar’ kijkt ze naar de coronacrisis. In de GGZ-zorg is ze flexwerker en ziet ze veel verschillende instanties van binnen: “van oud tot jong, van gehandicapt tot ouderen.” Zo vertelt ze in gesprek met Tim Lenders van het platform ZOZ.
‘De zorg moet blijven doorgaan’
Wat als een paal boven water staat voor Tamar is dat de zorg toch echt moet door blijven gaan. “Er zijn veel mensen die wonen in een instelling, of een uitspraak van de rechter dat ze in een instelling moeten blijven,” zo vertelt ze. De zorg blijft dus doorgaan, zeker voor de zwakkeren en de hulpbehoevenden: “Het is dus zo dat mijn collega’s en ik wel moeten komen. Je kan ze daar moeilijk laten zitten.
Ze werkt nog niet met extra bescherming. “Nee, maar er zijn wel altijd handschoenen aanwezig.” De 26-jarige Tamar zegt dat die handschoenen vooral zijn omdat het nog wel eens wil voorkomen dat je iemand onder de douche moet helpen. “Met handschoenen aan maakt dat het niet wat minder persoonlijk en komt er geen achterliggende gedachte bij. Je maakt iemand immers schoon.”
Nog helemaal geen bescherming
Terwijl in de buitenwereld het hamsteren op mondkapjes door blijft gaan en ziekenhuis beschermingsmaterialen gedoneerd moeten krijgen heeft Tamar nog geen enkel mondkapje gezien. “We lopen natuurlijk wel een iets groter risico nu, maar ik denk dat de mondkapjes nu zo schaars zijn en nodig zijn. Ik zou me schamen als ik een lading mondkapjes thuis zou hebben.” Het risico dat ze loopt in de zorg vindt ze eng. “Ook als je nog geen symptomen hebt kun je iemand besmetten.”
“Waar ik het meest bang voor ben is om andere mensen te besmetten, waaronder mijn ouders. Die zitten toch in een risicogroep qua leeftijd en qua gezondheid. Ik werk op veel locaties en ik reis met het openbaar vervoer. Stel dat ik het heb, dan besmet ik dus zoveel verschillende mensen,” besluit ze.
Financiële zorgen & hoop
Tegen een lockdown kijkt Tamar niet op, maar wel de financiële zorgen die er uit voortkomen. “De huur moet betaald worden, hoe gaan we dat doen als er geen inkomen meer is?” Heel lang staat ze niet stil bij deze zorgen, Tim Lenders vraagt snel of er ook nog hoop ik in deze tijden? “Ja. Je ziet mensen veel meer lief zijn voor elkaar.”
Tamar wordt enthousiast bij het zien van mensen die meer voor elkaar zorgen. “Ook voor de natuur heeft het goede effecten.” Toch heeft ze ook nog een serieuze boodschap na de hoop die ze krijgt: “Laten we het niet onderschatten.”
- Diftarfetisjisme - 2 juli 2020
- Werken in Coronatijd: De Aannemer - 6 mei 2020
- Werken in coronatijd: de recruiter - 16 april 2020
